Wat is feminisme nou???

Hallo lieve lezer,

Het is alweer even geleden dat hier iets geplaatst is, maar naar aanleiding van het Gelijk=Anders festival morgen in Amsterdam, waar ik aan meedoe, een update. Morgen zit ik met drie andere meiden in een panel om te praten over Next Generation Feminism, het feminisme van nu. De organisatie Mama Cash heeft twee meiden laten overvliegen uit Kenia en Malawi, en samen met een Nederlands/Zuid-Afrikaans meisje maak ik het panel compleet. 

Vandaag kwam ik samen met deze meiden en twee theatermakers om ons voor te bereiden op morgen. We vertelden allemaal over onze ervaringen, inspiratie en drijfveren als het gaat om je inzetten voor vrijheid. De twee theatermakers kregen het op de een of andere manier voor elkaar een samenhangend verhaal te maken van onze vertelsels en we hebben een kort stuk in elkaar gezet waarbij al onze idealen naar voren komen. Je kunt je voorstellen dat de ervaringen van meiden uit Malawi, Kenia, Nederland en Zuid-Afrika heel erg van elkaar verschillen! Memory uit Malawi sprak over kindhuwelijken in haar omgeving, Joy uit Kenia vertelde over de manier waarop vrouwen haast gedwongen worden kuis en bescheiden te zijn omdat ze anders niet veilig over straat kunnen en Amber uit Zuid-Afrika hekelt het dat vrouwen zich zo vaak verontschuldigen waar mannen dat haast nooit doen. Ik sprak me uit voor de deelname van mannen aan het feminisme, en ik zei dat iedereen deep down eigenlijk feminist is. Tegelijkertijd kwam ook mijn grootste struggle naar boven; ik stoor me aan de kromme representatie van vrouwen in de media, ik erger me aan het loonverschil van 17,8% tussen mannen en vrouwen, terwijl in Afghanistan meisjes niet eens naar school kunnen.

Soms als iemand zegt dat ik niet moet zeuren omdat meisjes en vrouwen het in sommige delen van de wereld veel en veel slechter hebben dan ik, heb ik geen antwoord. Maar vandaag heb ik dat antwoord wel gekregen. Het is ons gelukt om uit de verhalen en ervaringen van een Zuid-Afrikaanse, een Keniaanse, een Malawische en een Nederlandse een gemene deler te halen; het gaat erom dat je als vrouw gewaardeerd wordt zoals je bent. Dat je je niet hoeft te meten met mannen of hoeft te streven naar hetzelfde zijn als een man. We should not try to become like men, but we have to become equal to men by being a woman.

Toen ik deze blog ruim tweeënhalf jaar geleden begon wist ik niet zo goed of ik mezelf nou een feminist vond, en wat feminisme precies was. Ik geloof dat ik dat antwoord nu eindelijk heb :) Woehoe!

Women in films kick ass!

Cate Blanchett zei het al toen ze vorig jaar een Oscar in ontvangst mocht nemen voor de film Blue Jasmine; “And thank you to those of us in the industry who are still foolishly clinging to the idea that female films, with women at the center, are niche experiences. They are not -- audiences want to see them and, in fact, they earn money. The world is round, people.” That’s right Cate, women kick ass! Het wordt tijd dat Hollywood de koppen uit het zand haalt. En dat werd bij de Golden Globes afgelopen weekend nog maar eens bevestigd.

Patricia Arquette gaf een shoutout voor alleenstaande moeders, die het toch allemaal maar voor elkaar boxen. Gina Rodriguez sprak zich uit voor Latijns-Amerikaanse vrouwen, die zichzelf nauwelijks op een representatieve manier in beeld zien. Tina Fey en Amy Poehler durfden het aan en namen Bill Cosby, die verdacht wordt van seksueel misbruik en enorm veel macht geniet binnen Hollywood, op de hak en gaven zijn slachtoffers zo een steuntje in de rug.

En toen was er Maggie Gyllenhaal, die de kroon spande op deze vrouwvriendelijke Golden Globes.

"What I think is new is the wealth of roles for actual women in television and film. That's what I think is revolutionary and evolutionary and it's what's turning me on."

De tijd dat vrouwen echt alleen als decoratie dienen in films en op TV ligt misschien wel voorgoed achter ons. Steeds vaker zien we vrouwen in kick ass rollen die de film dragen, en het besef lijkt eindelijk door te dringen dat ook dat verkoopt. Woehoe!

De tussenstand in feminismeland

Hee hallo!

Het is weer even dat ik hier geblogd heb. Tja, stage, tentamens, allemaal leuke dingen te doen en gewoon ontzettend druk zijn doet je prioriteiten stellen, en die lagen eventjes niet bij deze blog. Gelukkig heb ik niet stil gezeten, want ben je al bekend met mijn nieuwe project Pauw&Vrouw? Je kunt het ook vinden op Facebook en Twitter. Bij Pauw&Vrouw draag ik voor zoveel mogelijk mannelijke gasten van PAUW een vrouwelijk alternatief aan, als reactie op de uitspraken van Jeroen Pauw in augustus. Alles staat uitgelegd in deze post. Heb je tips, klachten, opmerkingen, complimenten of wil je gewoon even over het onderwerp (of over iets anders) kletsen? Mail me vooral!

Natuurlijk heeft de tijd niet stil gestaan in feminismeland. Integendeel zelfs! Er is ontzettend veel gebeurd en ik dacht, laat ik dat eens op een rijtje zetten.

De ene na de andere celebrity spreek zich uit voor de vrouwenzaak. Zo gaf Beyoncé tijdens de VMA Awards al krioelend over het podium even de definitie van feminisme (video vanaf 10.25) en hield Emma Watson een speech bij de Algemene Vergadering van de VN die mij kippenvel bezorgde. Met deze speech lanceerde Emma de HeForShe campagne, en als je als man of jongen nog twijfelt of je hier achter staat of niet, zou je de speech eens moeten bekijken.

Daniel Radcliffe zei ook nog eens iets tofs, zeer recent nog wel. Hij zei iets waar ik zelf ook nog nooit echt bij stil had gestaan, maar zijn punt was heel sterk. Mensen hebben moeite met het zien van Daniel Radcliffe als sexy, omdat ze hem nog kennen als het jochie dat Harry Potter speelde, en omdat hij zo'n beetje op het scherm is opgegroeid. Daniels reactie was, perfect.

En dan heeft Malala Yousafzai ook nog eens de Nobelprijs voor de Vrede gewonnen. Malala spreekt zich uit voor het recht op onderwijs voor alle meisjes en jongens wereldwijd. Hierin is ze niet de enige natuurlijk, maar kijk even dit filmpje en je weet waarom juist Malala, die op 15-jarige leeftijd werd neergeschoten en wereldberoemd werd, die Nobelprijs verdient.

Zo, dat waren een paar van de heel veel dingen die de afgelopen tijd gebeurd zijn in feminismeland. Ik heb de intentie deze blog weer eens wat beter bij te gaan houden, dus houd het in de gaten. Tot die tijd blijf ik graag de filmpjes, foto's, links en tips ontvangen die zoveel mensen me zo lief toesturen, jullie zijn awesome!

Het WK in Lingerie

Zoals elke keer gaat het WK voetbal gepaard met het WK in Lingerie op Veronica. In de rust van de voetbalwedstrijd zapt menig voetbalkijker over naar de zender, waar voluptueuze modellen uit verschillende landen (ahum), gehuld in lingerie, proberen een bal in het doel te schieten. Natuurlijk gaat dit niet altijd even goed, zeker omdat het 'voetballen'  gepaard gaat met het schudden en heen en weer wiegen van vrouwelijke rondingen. Daarbij is het commentaar ook niet van de lucht; de ene seksistische opmerking na de andere passeert de revue. De dames die aan het WK meedoen weten als geen ander dat kleding bij het voetbal alleen maar in de weg zit.

Wat is hier nou precies erg aan? Ooit zei ik in een blog dat we allemaal mensen zijn en dat we best van elkaars mooie lichaam mogen genieten. Bovendien zullen de dames die meedoen aan het WK niet gedwongen zijn en hebben ze het vast ontzettend naar hun zin gehad bij de opnames (dacht je dat het live was? Ha!).

Ik heb echter al meerdere malen geschreven over het objectificeren van vrouwen en waarom dat een probleem is. Bij dit WK in Lingerie worden vrouwen weer neergezet als een stuk lekker vlees dat niets meer kan dan mooi zijn, in dienst van het mannelijk genot. Het draagt er aan bij dat mooie vrouwen die een functie uitoefenen die niets met hun uiterlijk te maken heeft, maar wel met hun talent en intelligentie, een stuk minder gemakkelijk serieus genomen worden. Daarnaast draagt het bij aan het idee dat een mooi vrouwenlichaam publiek bezit is; het is voor iedereen toegankelijk om naar te fluiten, te roepen, even in de kont te knijpen of seksistische opmerkingen over te maken. 

Mocht je je hier niet helemaal in kunnen vinden, in dit filmpje wordt deze objectificatie ontzettend goed uitgelegd. Ik heb hem al eens eerder gepost.

Het valt me op dat ik bijna geen kritiek hoor of lees op dit WK in Lingerie. Zijn we dit soort vertoningen dan maar normaal gaan vinden? 

"Waar is mijn €300.000?"

OP WWW.FACEBOOK.COM/FEMINISMEISVOORWATJES PLAATS IK REGELMATIG LEUKE ARTIKELEN, FILMPJES EN FOTO'S. LIKE, DEEL EN BLIJF OP DE HOOGTE!

Het gaat goed met emanciperend Nederland. Op de voorpagina van Volkskrant staat vandaag een artikel over het toenemende aantal vrouwen dat meer verdient dan hun mannelijke partner. Het zal je niet ontgaan zijn dat ook andere media vandaag spraken van een opmars van de werkende vrouw. Een vijfde van de Nederlandse vrouwen verdient meer dan hun partner en het zal niet gek zijn als deze trend zich voort blijft zetten. Applaus!

Er zijn stellen die hier een probleem in zien, zo zegt demograaf Jan Latten in hetzelfde artikel in de Volkskrant. Vrouwen lopen er niet graag mee te koop dat ze meer verdienen dan hun man, en de mannen al helemaal niet. Maar, zegt meneer Latten, dat is een kwestie van gewenning. 'De traditionele rollenpatronen veranderen onmiskenbaar, zij het geleidelijk.' Lees het hele artikel hier. Ik hoop dat we over een jaartje gewoon trots kunnen zijn dat vrouwen wel eens meer verdienen dan hun man, en dat mannen zich niet hoeven te schamen omdat ze zich druk maken over het beeld van de buitenwereld. 'Alsof zij sterker is dan hij'.

Maar, ik zou deze blog niet schrijven als ik niet iets te klagen had. Want, weten we het nog? In januari van dit jaar toonde een Belgisch onderzoek aan dat mannen depressief, of in elk geval een beetje depressief, worden als hun vrouw meer verdient dan hij. Dit geldt vooral voor oudere mannen, die met een hele andere mindset zijn gaan trouwen, dan mannen die bijvoorbeeld in de afgelopen tien jaar zijn getrouwd met hun vrouw. Maar ook jongere mannen zitten ermee. Zij hebben niet automatisch een bepaalde autonomie binnen het huwelijk. Ze moeten er meer voor vechten of ze hebben het simpelweg niet. Dat is even wennen. Lees hier meer over dit onderzoek van socioloog Piet Bracke.

Een vijfde van de Nederlandse vrouwen mag dan meer verdienen dan hun man, we zijn er nog niet. Er is nog steeds een grote loonkloof tussen mannen en vrouwen die ervoor zorgt dat vrouwen in hun leven 300.000 euro mislopen in vergelijking tot een man. Hier lees je meer feitjes over loonverschillen tussen man en vrouw. Bekijk via deze pagina ook de rest van de campagne van WOMEN Inc.: "Waar is mijn €300.000?" Want we zijn er nog lang niet hoor!

My work here is done?

Afgelopen zaterdag verscheen in het NRC een artikel (lees het hier) over een onderzoek van twee promovendi die betoogden dat de emancipatie van vrouwen af is. Hoewel er alsmaar geprobeerd wordt om vrouwen fulltime aan het werk te krijgen, willen vrouwen dat kennelijk niet. Vrouwen hebben zeker de keuze en de mogelijkheden om fulltime te werken en de kinderen zes dagen in de week op het kinderdagverblijf te gooien, maar dat willen ze simpelweg niet. Feministen zijn het daar volgens de bollebozen niet mee eens:

"Dames, blijkbaar willen jullie het niet! Het is ironisch: feministen beknorren nu het feit dat vrouwen andere keuzes blijken te maken dan mannen. Ze wuiven de vlag van keuzevrijheid, maar veroordelen de daadwerkelijke keuzes die hun volwassen, goed opgeleide seksegenoten maken."

Kortom, de emancipatie is af. Het is gelukt; we zijn gelijk. Bij deze wil ik jullie dan ook bedanken voor het lezen van mijn blog. Ik ga wel breien of zo, my work here is done.  

Laat ik het volgende zeggen, beste meneren Boomsma en Price. U mag dan drie doctoraten hebben en vier voorvoegsels voor uw naam hebben staan, u heeft verschrikkelijk ongelijk. Het mag dan zo zijn dat de situatie voor vrouwen op de werkvloer enigszins verbeterd is, de vrouwen emancipatie is NIET AF! Feminisme en emancipatie (ja, dat zijn twee verschillende dingen) behelst zo verschrikkelijk veel meer dan geld, werk en kinderen. Denk aan de opvoeding van meisjes en jongens, denk aan die verdraaide speelgoedfolders, denk aan die walgelijke reclames op tv en in tijdschriften waar een bil en een tiet de consument aan moet zetten een product te kopen, denk aan het schoonheidsideaal waar meisjes aan dienen te voldoen, denk aan de voorbeelden die worden gegeven in de media en waar meisjes zich aan spiegelen; zo weinig heldinnen in films en zo weinig actrices die over iets anders praten met elkaar dan over een man. Meisjes en jongens zitten in zulke beknellende rolpatronen die, ik geef toe, in de afgelopen jaren een stuk minder beknellend zijn geworden maar ze zijn er nog wel! En ze moeten weg! Zolang er vaders zijn die teleurgesteld zijn in hun zoon omdat hij een poppenwagen wil en zolang er moeders zijn die willen dat hun dochter cupcakes gaat bakken voor haar kinderfeestje in plaats van survivelen, hebben we emancipatie nodig. Zolang het woord papadag bestaat en vaders die minder gaan werken om voor de kids te zorgen niet tot de standaard behoren hebben we emancipatie nodig!
En ook, zoals Machteld Zee in de Volkskrant uitstekend betoogt, hebben we emancipatie nodig zolang jonge Islamitische meiden door hun vaders, broers of echtgenoten gedwongen worden tot dingen die zij niet willen. Zolang er sprake is van seksuele intimidatie op de werkvloer en huiselijk geweld aan de orde van de dag is, hebben we emancipatie nodig. De emancipatie is helemaal niet af, en ook echt niet uit. Wat mij betreft is de derde feministische golf net pas begonnen.

Grow some balls!

Op www.facebook.com/feminismeisvoorwatjes deel ik regelmatig interessante en relevante artikelen, foto's en filmpjes. Like, blijf op de hoogte en praat mee! :-)

Aan alle mannelijke lezers, ben je vroeger op het schoolplein wel eens uitgescholden voor 'meisje' als je je zogenaamd aanstelde? Als je een probleem had en je had de behoefte om uit te huilen, deed je dat dan? Oftewel, in hoeverre herkent de jouw tienjarige zelf zich in onderstaand filmpje?

De machocultuur. Ik ben zelf geen jongen dus ik kan niet echt beoordelen in hoeverre mannen en jongens hier last van hebben. Stoer zijn, niet huilen, dat soort dingen. De man moet er zijn voor de vrouw, als een soort van beschermer, ofzo. Zie het als een oerinstinct. Ja, natuurlijk, denk daar maar aan de volgende keer dat je een magnetronmaaltijd eet: wat is er over van je oerinstinct?

En wat denk je van vader-emancipatie? Steeds vaker zien we vaders met baby's in een draagzak op de buik of achter kinderwagens lopen. Laatst is het woord papa-dag sterk veroordeeld in De Wereld Draait Door want waarom zou het een uitzondering zijn als pa eens voor de kinderen zorgt? De vader is al lang niet meer de nummer twee in de opvoeding, al ben ik benieuwd hoe vaak vaders op het consultatiebureau te vinden zijn, in plaats van moeders.


En hoe zit het met films? Neem Disney als voorbeeld, waar de man vaak de held is, degene die het vrouwelijke personage uit haar benarde positie redt. Colin Stokes hield daar een inspirerende TedTalk over (13 minuten interessant!).

Stokes pleit voor een nieuwe definitie van mannelijkheid. De man moet niet automatisch degene kostwinner zijn en ik denk ook dat dat al lang niet meer zo is.

"A real man is someone who trusts his sisters and respects them and wants to be on their team."

Wat wil ik nou eigenlijk zeggen? Mannen zijn goed bezig, maar Disney niet? Ik denk dat bovenstaande voorbeelden een dubbele boodschap hebben. Aan de ene kant zijn we goed bezig en is het, zeker in Nederland, steeds meer geaccepteerd als mannen fulltime papa zijn. Maar aan de andere kant moeten we af van de machocultuur op het schoolplein en in media en films. Misschien moeten we grow some balls af en toe vervangen door grow some tits?