My work here is done?

Afgelopen zaterdag verscheen in het NRC een artikel (lees het hier) over een onderzoek van twee promovendi die betoogden dat de emancipatie van vrouwen af is. Hoewel er alsmaar geprobeerd wordt om vrouwen fulltime aan het werk te krijgen, willen vrouwen dat kennelijk niet. Vrouwen hebben zeker de keuze en de mogelijkheden om fulltime te werken en de kinderen zes dagen in de week op het kinderdagverblijf te gooien, maar dat willen ze simpelweg niet. Feministen zijn het daar volgens de bollebozen niet mee eens:

"Dames, blijkbaar willen jullie het niet! Het is ironisch: feministen beknorren nu het feit dat vrouwen andere keuzes blijken te maken dan mannen. Ze wuiven de vlag van keuzevrijheid, maar veroordelen de daadwerkelijke keuzes die hun volwassen, goed opgeleide seksegenoten maken."

Kortom, de emancipatie is af. Het is gelukt; we zijn gelijk. Bij deze wil ik jullie dan ook bedanken voor het lezen van mijn blog. Ik ga wel breien of zo, my work here is done.  

Laat ik het volgende zeggen, beste meneren Boomsma en Price. U mag dan drie doctoraten hebben en vier voorvoegsels voor uw naam hebben staan, u heeft verschrikkelijk ongelijk. Het mag dan zo zijn dat de situatie voor vrouwen op de werkvloer enigszins verbeterd is, de vrouwen emancipatie is NIET AF! Feminisme en emancipatie (ja, dat zijn twee verschillende dingen) behelst zo verschrikkelijk veel meer dan geld, werk en kinderen. Denk aan de opvoeding van meisjes en jongens, denk aan die verdraaide speelgoedfolders, denk aan die walgelijke reclames op tv en in tijdschriften waar een bil en een tiet de consument aan moet zetten een product te kopen, denk aan het schoonheidsideaal waar meisjes aan dienen te voldoen, denk aan de voorbeelden die worden gegeven in de media en waar meisjes zich aan spiegelen; zo weinig heldinnen in films en zo weinig actrices die over iets anders praten met elkaar dan over een man. Meisjes en jongens zitten in zulke beknellende rolpatronen die, ik geef toe, in de afgelopen jaren een stuk minder beknellend zijn geworden maar ze zijn er nog wel! En ze moeten weg! Zolang er vaders zijn die teleurgesteld zijn in hun zoon omdat hij een poppenwagen wil en zolang er moeders zijn die willen dat hun dochter cupcakes gaat bakken voor haar kinderfeestje in plaats van survivelen, hebben we emancipatie nodig. Zolang het woord papadag bestaat en vaders die minder gaan werken om voor de kids te zorgen niet tot de standaard behoren hebben we emancipatie nodig!
En ook, zoals Machteld Zee in de Volkskrant uitstekend betoogt, hebben we emancipatie nodig zolang jonge Islamitische meiden door hun vaders, broers of echtgenoten gedwongen worden tot dingen die zij niet willen. Zolang er sprake is van seksuele intimidatie op de werkvloer en huiselijk geweld aan de orde van de dag is, hebben we emancipatie nodig. De emancipatie is helemaal niet af, en ook echt niet uit. Wat mij betreft is de derde feministische golf net pas begonnen.