"Waar is mijn €300.000?"

OP WWW.FACEBOOK.COM/FEMINISMEISVOORWATJES PLAATS IK REGELMATIG LEUKE ARTIKELEN, FILMPJES EN FOTO'S. LIKE, DEEL EN BLIJF OP DE HOOGTE!

Het gaat goed met emanciperend Nederland. Op de voorpagina van Volkskrant staat vandaag een artikel over het toenemende aantal vrouwen dat meer verdient dan hun mannelijke partner. Het zal je niet ontgaan zijn dat ook andere media vandaag spraken van een opmars van de werkende vrouw. Een vijfde van de Nederlandse vrouwen verdient meer dan hun partner en het zal niet gek zijn als deze trend zich voort blijft zetten. Applaus!

Er zijn stellen die hier een probleem in zien, zo zegt demograaf Jan Latten in hetzelfde artikel in de Volkskrant. Vrouwen lopen er niet graag mee te koop dat ze meer verdienen dan hun man, en de mannen al helemaal niet. Maar, zegt meneer Latten, dat is een kwestie van gewenning. 'De traditionele rollenpatronen veranderen onmiskenbaar, zij het geleidelijk.' Lees het hele artikel hier. Ik hoop dat we over een jaartje gewoon trots kunnen zijn dat vrouwen wel eens meer verdienen dan hun man, en dat mannen zich niet hoeven te schamen omdat ze zich druk maken over het beeld van de buitenwereld. 'Alsof zij sterker is dan hij'.

Maar, ik zou deze blog niet schrijven als ik niet iets te klagen had. Want, weten we het nog? In januari van dit jaar toonde een Belgisch onderzoek aan dat mannen depressief, of in elk geval een beetje depressief, worden als hun vrouw meer verdient dan hij. Dit geldt vooral voor oudere mannen, die met een hele andere mindset zijn gaan trouwen, dan mannen die bijvoorbeeld in de afgelopen tien jaar zijn getrouwd met hun vrouw. Maar ook jongere mannen zitten ermee. Zij hebben niet automatisch een bepaalde autonomie binnen het huwelijk. Ze moeten er meer voor vechten of ze hebben het simpelweg niet. Dat is even wennen. Lees hier meer over dit onderzoek van socioloog Piet Bracke.

Een vijfde van de Nederlandse vrouwen mag dan meer verdienen dan hun man, we zijn er nog niet. Er is nog steeds een grote loonkloof tussen mannen en vrouwen die ervoor zorgt dat vrouwen in hun leven 300.000 euro mislopen in vergelijking tot een man. Hier lees je meer feitjes over loonverschillen tussen man en vrouw. Bekijk via deze pagina ook de rest van de campagne van WOMEN Inc.: "Waar is mijn €300.000?" Want we zijn er nog lang niet hoor!

My work here is done?

Afgelopen zaterdag verscheen in het NRC een artikel (lees het hier) over een onderzoek van twee promovendi die betoogden dat de emancipatie van vrouwen af is. Hoewel er alsmaar geprobeerd wordt om vrouwen fulltime aan het werk te krijgen, willen vrouwen dat kennelijk niet. Vrouwen hebben zeker de keuze en de mogelijkheden om fulltime te werken en de kinderen zes dagen in de week op het kinderdagverblijf te gooien, maar dat willen ze simpelweg niet. Feministen zijn het daar volgens de bollebozen niet mee eens:

"Dames, blijkbaar willen jullie het niet! Het is ironisch: feministen beknorren nu het feit dat vrouwen andere keuzes blijken te maken dan mannen. Ze wuiven de vlag van keuzevrijheid, maar veroordelen de daadwerkelijke keuzes die hun volwassen, goed opgeleide seksegenoten maken."

Kortom, de emancipatie is af. Het is gelukt; we zijn gelijk. Bij deze wil ik jullie dan ook bedanken voor het lezen van mijn blog. Ik ga wel breien of zo, my work here is done.  

Laat ik het volgende zeggen, beste meneren Boomsma en Price. U mag dan drie doctoraten hebben en vier voorvoegsels voor uw naam hebben staan, u heeft verschrikkelijk ongelijk. Het mag dan zo zijn dat de situatie voor vrouwen op de werkvloer enigszins verbeterd is, de vrouwen emancipatie is NIET AF! Feminisme en emancipatie (ja, dat zijn twee verschillende dingen) behelst zo verschrikkelijk veel meer dan geld, werk en kinderen. Denk aan de opvoeding van meisjes en jongens, denk aan die verdraaide speelgoedfolders, denk aan die walgelijke reclames op tv en in tijdschriften waar een bil en een tiet de consument aan moet zetten een product te kopen, denk aan het schoonheidsideaal waar meisjes aan dienen te voldoen, denk aan de voorbeelden die worden gegeven in de media en waar meisjes zich aan spiegelen; zo weinig heldinnen in films en zo weinig actrices die over iets anders praten met elkaar dan over een man. Meisjes en jongens zitten in zulke beknellende rolpatronen die, ik geef toe, in de afgelopen jaren een stuk minder beknellend zijn geworden maar ze zijn er nog wel! En ze moeten weg! Zolang er vaders zijn die teleurgesteld zijn in hun zoon omdat hij een poppenwagen wil en zolang er moeders zijn die willen dat hun dochter cupcakes gaat bakken voor haar kinderfeestje in plaats van survivelen, hebben we emancipatie nodig. Zolang het woord papadag bestaat en vaders die minder gaan werken om voor de kids te zorgen niet tot de standaard behoren hebben we emancipatie nodig!
En ook, zoals Machteld Zee in de Volkskrant uitstekend betoogt, hebben we emancipatie nodig zolang jonge Islamitische meiden door hun vaders, broers of echtgenoten gedwongen worden tot dingen die zij niet willen. Zolang er sprake is van seksuele intimidatie op de werkvloer en huiselijk geweld aan de orde van de dag is, hebben we emancipatie nodig. De emancipatie is helemaal niet af, en ook echt niet uit. Wat mij betreft is de derde feministische golf net pas begonnen.

Grow some balls!

Op www.facebook.com/feminismeisvoorwatjes deel ik regelmatig interessante en relevante artikelen, foto's en filmpjes. Like, blijf op de hoogte en praat mee! :-)

Aan alle mannelijke lezers, ben je vroeger op het schoolplein wel eens uitgescholden voor 'meisje' als je je zogenaamd aanstelde? Als je een probleem had en je had de behoefte om uit te huilen, deed je dat dan? Oftewel, in hoeverre herkent de jouw tienjarige zelf zich in onderstaand filmpje?

De machocultuur. Ik ben zelf geen jongen dus ik kan niet echt beoordelen in hoeverre mannen en jongens hier last van hebben. Stoer zijn, niet huilen, dat soort dingen. De man moet er zijn voor de vrouw, als een soort van beschermer, ofzo. Zie het als een oerinstinct. Ja, natuurlijk, denk daar maar aan de volgende keer dat je een magnetronmaaltijd eet: wat is er over van je oerinstinct?

En wat denk je van vader-emancipatie? Steeds vaker zien we vaders met baby's in een draagzak op de buik of achter kinderwagens lopen. Laatst is het woord papa-dag sterk veroordeeld in De Wereld Draait Door want waarom zou het een uitzondering zijn als pa eens voor de kinderen zorgt? De vader is al lang niet meer de nummer twee in de opvoeding, al ben ik benieuwd hoe vaak vaders op het consultatiebureau te vinden zijn, in plaats van moeders.


En hoe zit het met films? Neem Disney als voorbeeld, waar de man vaak de held is, degene die het vrouwelijke personage uit haar benarde positie redt. Colin Stokes hield daar een inspirerende TedTalk over (13 minuten interessant!).

Stokes pleit voor een nieuwe definitie van mannelijkheid. De man moet niet automatisch degene kostwinner zijn en ik denk ook dat dat al lang niet meer zo is.

"A real man is someone who trusts his sisters and respects them and wants to be on their team."

Wat wil ik nou eigenlijk zeggen? Mannen zijn goed bezig, maar Disney niet? Ik denk dat bovenstaande voorbeelden een dubbele boodschap hebben. Aan de ene kant zijn we goed bezig en is het, zeker in Nederland, steeds meer geaccepteerd als mannen fulltime papa zijn. Maar aan de andere kant moeten we af van de machocultuur op het schoolplein en in media en films. Misschien moeten we grow some balls af en toe vervangen door grow some tits?

Hoor wie klopt daar kind'ren

OP WWW.FACEBOOK.COM/FEMINISMEISVOORWATJES POST IK REGELMATIG LEUKE EN RELEVANTE FILMPJES EN ARTIKELEN. LIKE EN DEEL! 

Sinterklaas staat weer voor de deur en dat betekent speelgoedcatalogi in de brievenbus en kleurrijke reclames op TV. Schreeuwende voice-overs introduceren speelgoed waarmee gespeeld wordt door buitengewoon enthousiaste kinderen. 'Vroeger' viel de Intertoys-catalogus jaarlijks bij onze oma op de deurmat en gingen wij enthousiast dingen aankruisen en hoekjes omvouwen, want stel je voor dat Sinterklaas niet wist wat je voor pakjesavond wilde. Ik was destijds niet zo genderneutraal als ik nu ben. Barbies, Baby Born, zo'n opmaakpop, mijn kamertje stond er vol van. Ik had ook een abonnement op Barbie-boeken. Elke maand viel er een nieuw Barbie-avontuur bij ons op de deurmat. 

Ook dit jaar zijn er weer duizenden kinderen in Nederland die enthousiast en licht nerveus de catalogus van Bart Smit en dergelijken doorbladeren, het ene stuk speelgoed nog mooier dan het andere.  

Je hebt inmiddels wel door waar ik heen wil. Begin oktober ontstond er ophef over de folder van de Bart Smit. En wel over deze pagina.

Blegh.

Verder in de folder: mini laboratoria, een microscoop, een geweer, LEGO, allemaal met jongetjes erbij. Daarnaast ook poppen, winkeltjes, keukentjes en pluizige hondjes, allemaal met meisjes erbij. 

Allemaal vrij stereotyperend en of dat erg is, is natuurlijk het punt van discussie. In Zweden willen ze die discussie uit de weg gaan. Daar wordt, onder andere door Toys 'R Us, speelgoed genderneutraal geadverteerd. Hoe ziet dat er eigenlijk uit? Geen roze en blauw meer? Kinderen in de folder die voor zowel jongen als meisje door kunnen gaan? Nee. Dit is genderneutrale marketing.

Zeg nou eerlijk, dat ziet er toch veel beter uit? 
Meisjes hoeven niet alleen met stofzuigers en kinderwagentjes afgebeeld te worden, jongens hoeven ook niet alleen met legerpoppetjes en LEGO te spelen. Speelgoedproducent GoldieBlox denkt hier niet zo over en wil de volgende generaties vrouwelijke ingenieurs inspireren.

De Bechdel test; Vrouwen in films.

Op de Facebook pagina 'Feminisme is voor Watjes' (link) post ik regelmatig relevante filmpjes en artikelen. Bij 200 likes krijg ik van een zeker iemand een website :D Je like wordt dus zeer op prijs gesteld!

Zweden is goed bezig. The Guardian schreef  over de 'Bechdel' test (klik). Een test die niet, zoals gebruikelijke filmrating-systemen, de hoeveelheid naakt of geweld in een film aangeeft, maar een test die meet in hoeverre traditionele genderpatronen in de film in stand worden gehouden. In Zweden komt deze rating bij veel filmtheaters naast de gebruikelijke ratings voor geweld, seks en verbaal geweld te staan. 

Het is een hele simpele huis-, tuin- en keukentest die iedereen thuis kan doen! Daar komt ie: stel bij elke film die je ziet, gaat zien of hebt gezien de volgende drie vragen. 

1. Zitten er minstens twee vrouwen in de film met een naam?
2. Praten twee vrouwen met een naam met elkaar?
3. Praten deze vrouwen over iets anders dan een man?

Kun je alle drie de vragen beantwoorden met een volmondig 'ja'? Gefeliciteerd, de film is geslaagd voor de Bechdel test. 

Het gaat dus niet alleen maar om seksualisering van de vrouw als je het over feminisme en films hebt. Ellen Tejle, een van de onderzoekers, legt de motivatie voor het onderzoek uit.

" Beliefs about women's roles in society are influenced by the fact that movie watchers rarely see "a female superhero or a female professor or person who makes it through exciting challenges and masters them", Tejle said, noting that the rating doesn't say anything about the quality of the film. "The goal is to see more female stories and perspectives on cinema screens," he added." 

Het gaat er dus om dat er een ander beeld van vrouwen in films komt. Vrouwen kunnen meer dan om mannen vechten, dat weten we allemaal. Het wordt tijd dat dit eens in films getoond wordt. En vrouwen hebben ook geen man nodig om belangrijke dingen te doen in een film, vandaar de derde vraag.
Als je nog niet helemaal snapt waar die rating op slaat, draai het dan eens om. Een groot aantal films slaagt niet voor de test. Dat wil dus zeggen dat er geen twee vrouwen in zitten met een naam, die met elkaar praten over iets anders dan een man. Er worden geen criminele organisaties opgerold, er worden geen levens gered en er worden ook geen banken beroofd.
Tot mijn grote verdriet falen, op één na, alle Harry Potter-films voor deze test. Hieruit blijkt  dat deze test niet vlekkeloos is. In de Harry Potter-films zit namelijk een dame die herhaaldelijk het leven redt van twee jongens. En deze dame, Hermelien, heeft gewoon niet zoveel vrouwelijke vrienden, vandaar dat ze niet zoveel met vrouwen praat. De Harry Potter-films zijn dus een goed voorbeeld van films die niet slagen voor de test, maar wel de zelfstandigheid en gelijkheid van vrouwen bevorderen. Zo zegt ook de Zweedse filmcriticus Hynek Pallas.

" There are far too many films that pass the Bechdel test that don't help at all in making society more equal or better, and lots of films that don't pass the test but are fantastic at those things," said Swedish film critic Hynek Pallas."

Desondanks drukt deze rating de filmkijker met de neus op de feiten. 
Wat vind je? Een hoop blabla? Aanstelleritis? Houd deze blog eens in gedachten de volgende keer dat je in de bios zit. Hoe vaak zie je een vrouw, samen met een andere vrouw, een meesterlijk plan bedenken zonder dat een man daarbij betrokken is? En hoe vaak zie je een vrouwelijke meesterdief? 

Tijd over? Dan is dit filmpje ook wel leuk!

Seksualisering

Op de Facebookpagina 'Feminisme is voor watjes' (klikkerdeklik) post ik regelmatig relevante, leuke en interessante filmpjes en artikelen. Vind ik leuken die handel!

De seksualisering van de vrouw, het presenteren van de vrouw als lustobject ... zo af en toe laait de discussie weer op. Persoonlijk stoor ik me er niet heel erg aan als naakte vrouwen de kijkcijfers van een serie als Game of Thrones omhoog moeten gooien. We blijven mensen en dat vinden we mooi om te zien. Daarnaast wordt Miley Cyrus door niemand gedwongen om naakt op een sloopkogel te gaan zitten, maar beschouwt ze dat zelf als kunst.
Maar soms gaat het een beetje ver. Vooral voor jonge meisjes, als je het mij vraagt. Denk bijvoorbeeld aan Mini Miss Verkiezingen, waarbij moeders die het gevoel hebben dat zij de piek van hun leven gemist hebben hun dochters opdoffen als levende barbiepopjes. Dikke lagen plamuur en kitcherige jurkjes moeten de meisjes, in combinatie met een talent als twirlen of Iers dansen, naar de overwinning brengen. Dit soort verkiezingen worden misschien gezien als een typisch Amerikaans fenomeen, maar in Frankrijk konden ze er ook wat van. Enige tijd geleden werden mini-missverkiezingen daar verboden nadat een meisje van tien als volwassen vrouw, compleet met make-up, hoge hakken en een opgevulde BH, op de cover van Vogue afgebeeld stond. 
Dit is natuurlijk wel een uiterste van seksualisering. Er zijn tal van voorbeelden te noemen die minder met tienermeisjes te maken hebben. Bijvoorbeeld de wulpse brunettes die als katjes om Robin Thicke heen huppelen, of de pitspoezen bij Formule-1 wedstrijden. 
Maar ach, wat maakt het eigenlijk uit? Zolang kleine kinderen er goed genoeg tegen beschermd worden en we allemaal met een nuchter hoofd kunnen kijken naar een dame die schaarsgekleed om Jay-Z heen kruipt is er eigenlijk geen probleem. Er zijn mooie mensen op de wereld en daar mag best naar gekeken worden. 

Oh, wacht.

Pardon, er zijn mooie vrouwen op de wereld en daar mag best naar gekeken worden. Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik zie weinig mannelijk naakt in videoclips. Een aantal studentes in Nieuw-Zeeland maakten een parodie op Blurred Lines van Robin Thicke en werden door velen weggezet als (excusez le mot) zeikwijven die zich niet zo moesten aanstellen. Deze studentes protesteerden in deze video niet alleen tegen de manier waarop vrouwen gepresenteerd werden in Blurred Lines, maar vooral ook op de tekst van Robin Thicke. Veel feministische websites bekritiseren die tekst, omdat het verdacht veel lijkt op wat een verkrachter zegt (you're a good girl, I know you want it, you're an animal, baby it's in your nature). Bovendien suggereert Thicke dat hij een meisje gaat drogeren om seks met haar te hebben (I got this from Jamaica, it always works for me). Oordeel zelf ... 

Een nog veel interessantere video op dit gebied vond ik op Upworthy.com, een website die dagelijks artikelen en filmpjes publiceert over wat er allemaal mis is in de wereld. Zij posten een filmpje met een aantal meiden die zich afvragen waarom er zoveel borsten en billen van vrouwen op tv zijn, maar waarom we van mannen zo weinig te zien krijgen.

Waarom is dat eigenlijk? Waarom zien we zoveel vrouwelijk naakt en zo weinig mannelijk? 
Dit is niet alleen het geval in videoclips, films en series, maar ook met bijvoorbeeld carnavals- en halloweenkostuums. Klik eens op deze link. Ik geloof niet dat veel vrouwen er bezwaar tegen zouden hebben als een afgetrainde Robin Hood met ontbloot bovenlijf een biertje voor je haalt.

Kortom, je kunt er lang en kort over discussiëren of er teveel naakt op televisie is en of dat onze kinderen schaadt. Je kunt je afvragen of Carice van Houten nou echt in elke film haar shirt uit moet doen. Je kunt je afvragen of het nou allemaal nodig is, dat naakt en al die seks, want kijkt er echt niemand naar Game of Thrones als Daenerys gewoon haar jurk aanhoudt? Zoals ik al gezegd heb, mensen zijn mooi en dat mag best gezien worden, zolang het maar kunst blijft en geen dagelijkse realiteit. En wat meer mannelijk bloot graag. Kom op John Snow, gooi dat dode dier eens van je lijf en laat die camera zakken. Seks sells!!!

;-)

Mannen als feminist, kan dat?

Enkele seconden nadat ik mijn vorige post publiceerde, stuitte ik op dit (klik) artikel van Willem Bosch. Yes, dacht ik. I am not alone! (Ik weet best wel dat ik niet alleen ben, hoor, maar toch.) Ik vind het een heel fijn artikel. Als je het leest ontkom je niet aan het artikel van Paulien Derwort. Over dat vrouwen een 'echte' machoman nodig hebben. Zonder V-hals en met lichaamshaar. Hé kijk, weer zo'n genderpatroon (zie de post van twee weken geleden) waar een man volgens mevrouw Derwort niet van zou mogen afwijken. Alle mensen die vinden dat ik generaliseer, check de volgende quote Paulien

"Vrouwen vinden het prettig als een man de deur voor haar open houdt, de touwtjes in handen heeft, initiatief neemt en blijft verrassen."

Tja. Die vrouwen zijn er vast. Nog eentje.

"Mannen van Nederland: man up! Het zwakke geslacht heeft een sterke nodig."

Een zin waarvan, en ik dank een trouwe lezer voor deze uitdrukking, elke teen van de de doorsnee feminist drie keer krom trekt.
Ik weet dat ik vrij selectief ben in het quoten van mevrouw Derwort, ze heeft zeker wel ergens een punt. Je hoeft niet alles te emanciperen en man/vrouw-gelijk maken om gelijkwaardigheid te bewerkstelligen. Ik ben dan ook zwaar allergisch voor vrouwenquota en ik ben niet de enige. Waarom vrouwen aannemen voor bepaalde functies als er geen geschikte vrouwen beschikbaar zijn? Je moet vrouwen niet aannemen omdat ze vrouw zijn, maar om wat ze kunnen. Het vrouw - of man- zijn zou inferieur moeten zijn aan de opleiding en de vaardigheden van de persoon.
Maar ik dwaal af, want deze post gaat over mannelijke feministen. Willem Bosch, wat een ontzettend fijn artikel heb je geschreven.

"Wij zijn de norm waartoe vrouwen zich verhouden. Het zwakke geslacht houdt zichzelf  wel zwak. Goed geregeld."

Het standpunt dat ik in drie posts duidelijk heb proberen te maken weet meneer Bosch te uiten in een artikel. Wat zeg ik, een zin. Nog een goeie quote.

"Alles wat het moderne feminisme bespreekt is het verschil tussen gelijkheid en gelijkwaardigheid. Traditionele verschillen tussen mannen en vrouwen wel erkennen, maar niet tot norm maken. Simpelweg: mannen mogen bier drinken, vrouwen mogen sexy zijn. Als het maar niet de regel wordt. Als een speelgoedgigant maar niet jonge meisjes inprent dat stofzuigen 'net als mama' een prima ambitie is. Dat is het niet. Het is een kutklusje. En mannen, dat mag best hardop gezegd worden."

Oh vooruit, nog een quote.

"Het is ironisch dat het nieuwe politiek correcte establishment zich zo druk maakt om de sharia, maar tegelijkertijd de wil van vrouwen om gelijkwaardig te zijn wegzet als hysterisch getrut. Zo lang dat gebeurt zijn mannen en vrouwen niet gelijkwaardig. Niet echt. "

Ik zou het hele artikel wel kunnen citeren. De spijker op zijn kop. De vinger op de zere plek. Ik kan er ook weinig aan toevoegen, zo erg ben ik het er mee eens. Op een ding na. In het volgende citaat suggereert Bosch dat een mannelijke feminist eigenlijk een anti-man is. Een gecastreerd mannetje dat tegen zijn oerinstincten in handelt.

"Toegegeven, het is geen openlijke discriminatie. Het is een diepgeworteld patroon dat van onze moeders, echtgenotes en dochters nog altijd het zwakke geslacht maakt. En het wordt tijd dat ook mannen zich hier tegen uitspreken. Allereerst maar tegen zo'n Bart Smit-folder, want je moet ergens beginnen. Dan maar een gecastreerd mannetje dat zich heeft laten inpakken door het emancipatoire gevaar. Dan maar een hipster die zich losweekt van zijn oerinstincten. Dan maar een man die godbetert in de 21ste eeuw leeft. Een beetje kerel kan het hebben. Lul of geen lul, Ich bin ein Feminist." 

Alhoewel, oerinstincten en rolpatronen zijn niet meer van deze tijd, dus het zou als feministische man niet erg zijn om je daarvan te ontdoen. 
Hoe Bosch feminisme ook typeert, als een breuk met het verleden in negatieve of positieve zin, hij is in ieder geval pro. En hij is niet alleen. 
Jackson Katz is een zeer gerespecteerde tegenstander van geweld tegen vrouwen en seksisme. Hij spreekt op vele universiteiten en andere onderwijsinstituten en heeft verschillende boeken gepubliceerd over dit onderwerp. Hij heeft ook een zeer inspirerende 'Tedtalk' gegeven over hoe wij, vrouwen, mannen nodig hebben in het feminisme en in de strijd tegen geweld tegen vrouwen.

Katz focust zich op geweld tegen vrouwen, waar ik over twee weken een hele post aan zal wijden. Toch wil ik Katz alvast introduceren als mannelijke feminist, en duidelijk maken waarom we die nodig hebben. 
Katz heeft het over vrouwen die, zodra ze opkomen voor zichzelf of voor een specifiek probleem zoals geweld tegen vrouwen, meteen teruggeroepen worden. Deze vrouwen worden uitgemaakt voor man-basher of feminazi (wat ik, overigens, best een creatieve term vind). Waar vrouwen vaak niet gehoord worden, worden mannen dat wel. Stel je voor dat het artikel van Willem Bosch niet door Willem Bosch geschreven was, maar door Wilhelmina Bosch, was het dan net zo viral gegaan als nu? Ik denk het niet.